Dlaczego klasyczny tutorial nie działa?
Jak organizować wiadomości przekazywane graczowi?
Do czego służą pokaz, eksperyment, sprawdzian i zwrot?
Czego gracz potrzebuje do przeprowadzenia własnego eksperymentu?
Czym różnią się gry systemowe od reżyserowanych?
Gdy nie udaje nam się przekazać graczowi kluczowych informacji, męczymy go. Odczuwa bezradność, gdy nie zna lub nie rozumie swojego celu lub sposobów na osiągnięcie go. Najprościej byłoby przekazać mu te informacje wprost, ale częściej chcemy, by odnalazł je lub domyślił się ich na własną rękę.
Uczenie się nowych rzeczy to niejedyna forma zaangażowania obecna w grach, ale warto zwrócić na nią szczególną uwagę. Nasza wiedza o danym elemencie rozgrywki decyduje o tym, jak się do niego odnosimy i jakie emocje wobec niego odczuwamy. O ile myśl, że właśnie opanowaliśmy umiejętność, sprawia nam przyjemność, o tyle świadomość, że wciąż nie wiemy wszystkiego, wzmaga czujność, ciekawość i przeciwdziała wyrabianiu odporności na bodźce. Intuicyjne zrozumienie czynności jest konieczne do uznania jej za oczywistą lub nieistotną, co przydaje się zwłaszcza wtedy, gdy nie chcemy, by gracz koncentrował uwagę na tym, „jak” coś zrobić, tylko „co” i „po co”.